பக்கங்கள்

புதன், 30 அக்டோபர், 2024

இராமன் -இராமராஜ்ஜியம் என்றால் என்ன? - பார்ப்பானே கடவுள் என கூறும் ஆதாரங்கள்!

இராமன் -இராமராஜ்ஜியம் என்றால் என்ன?


- கவிஞர் கலி.பூங்குன்றன்

(தமிழர் தலைவர் உரையைத் தழுவியது இக்கட்டுரை )


"இராமாயணம் -இராமன் இராமராஜ்ஜியம்" எனும் தலைப்பிலே 23, 27.3.2018 அன்று இருநாள்களிலும் மாலை நேரத்தில் சென்னை பெரியார் திடலில் நடிகவேள் எம்.ஆர்.இராதா மன்றத்தில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் ஆசிரியர் மானமிகு கி.வீரமணி அவர்கள் சொற் பொழிவுகளை நிகழ்த்தினார்.

குறுகிய கால அறிவிப்பு எனினும் மக்கள் பெரு வெள்ளமாய்த் திரண்டனர்.

இரண்டாவது சொற்பொழிவில் "பிராமணர்கள்" கடவுளுக்கு மேலே எப்படி தூக்கி நிறுத்தப்படுகிறார்கள்? இராமன் - இராமராஜ்ஜியம் என்ற சொல்லாடல்கள் உச்சத்தில் இருக்கும் காலக்கட்டம் இது ; இவற்றின் மீதான காதல் அல்லது உச்சக்கட்ட மதிப்பு என்பதெல்லாம் மக்களின் உள்ளத்தில் ஊற்றெடுக்கும் உணர்ச்சியின் வெளிப் பாடல்ல; மத்தியில் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களின் கைங்கர்யம் இது. இராமராஜ்ஜியம் அமைப்போம் என்று கூறி அதிகார பலத்தால் ஆட்டம் போடுகிறார்கள்.

உத்தரப்பிரதேசத்திலிருந்து இராம ராஜ்ஜிய ரத ஊர்வலம் புறப்பட்டு பல
மாநிலங்களின் வழியாக செல்லும் திட்டத்தோடு தமிழ்நாட்டின் தெற்குப் பகுதியில் அவர்கள் காலடி வைத்த போது, ஈரோட்டுப் பூகம்பம் வெடித்து, பேரச்சத்தை ஊட்டியது.

இராமராஜ்ஜியம் என்றால் வருணாசிரம ராஜ்ஜியம், சூத்திரன் சம்பூகன் தலையை வெட்டிய ராஜ்ஜியம்தானே!

இந்த அடிவேரின் இரகசியத்தை உணர்ந்ததால் அல்லவா திராவிடர் கழகத் தலைவர் ஓர் அறிவிப்பினைக் கொடுத்தார்.

"இராமராஜ்ஜியம்" என்றால் பார்ப்பனர் களின் ராஜ்ஜியம் தான் என்பதற்குப் பல ஆதாரங்களை அடுக்கிக் காட்டினார் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் மானமிகு. கி.வீரமணி அவர்கள்.

அந்த உரையைத் தழுவி இந்தக் கட்டுரை வழங்கப்பட்டுள்ளது.

வேதம் என்ன கூறுகிறது?

தெய்வாதீனம் ஜகத் சர்வம்,
மந்த்ரா தீனம் து தெய்வதம்
தன் மந்த்ரம் பிரம்மணா தீனம்
தஸ்மதத் பிரம்மணம் பிரபு ஜெயத என்பது ரிக் வேதம்.

(62ஆம் பிரிவு 10ஆம் சுலோகம்)

உலகம் கடவுளுக்குக் கட்டுப்பட்டது. கடவுள் மந்திரங்களுக்குக் கட்டுப்பட்டது. மந்திரங்கள் பிராமணர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டவை. எனவே பிராமணர்களே நமது கடவுள் - அவனைத் தொழ வேண்டும்.

பிராமணன் முதல் வருணத்தான் ஆனதாலும், பிரம்மாவின் முகமாகிய உயர்ந்த இடத்திற் பிறந்ததினாலும், இந்த உலகத்தில் உண்டாகியிருக்கிற சகல வருணத்தாருடைய பொருள்களையும் தானம் வாங்க அவனே பிரபுவாகிறான்.

(மனுதர்மம் அத்தியாயம் 1 சுலோகம் 100)

பிராமணன் பிறப்பானது தருமத்தின் அழிவில்லாத உருவமாயிருக்கிறது. தருமம் விளங்கும் பொருட்டு உற்பவித்த அந்தப் பிராமணனின் ஞாநத்திலே மோக்ஷத்திற் குரியவனாகிறான். (மனுதர்மம் அத்தியாயம் 1 சுலோகம் 98)
.........

கிருஷ்ண அவதாரக் கற்பிதம்

"புத்தர்பிரான்" அறமொழிகளில் (பஞ்ச சீலம்) முக்கியமானது பிறன் மனைவியை விரும்பாதே என்பது. இந்தக் கொள்கைக்கு எதிர்ப்பாக கிருஷ்ணாவதாரக் கதை ஆரிய பார்ப்பனர்களால் இட்டுக் கட்டிப் பரப்பப் பட்டது. காம விளையாட்டுக்களை மக்களிடையே அதிகரிக்கச் செய்வதே 'கிருஷ்ண லீலா' கதையின் நோக்கம். புத்தர் கொள்கையின் செல்வாக்கை ஒழிக்கவே கிருஷ்ணாவதாரக் கதை இட்டுக்கட்டப்பட்டது."
('என்சைக்ளோபீடியா பிரிட்டானிகா' தொகுதி -4, பக்கம் 210)

மகா பாகவதம் செப்புவது என்ன?

ஸ்ரீவேத வியாசர் அருளிச் செய்த ஸ்ரீமஹா பாகவதம் (திருவனந்தபுரம் பாகவத சிரேஷ்டரான வேணுகோபாலாச்சாரியார் அவர்களால் ஸம்ஸ்க்ருத காவ்யத்திலிருந்து மொழி பெயர்க்கப்பட்டது. (எண்பத்தாறாவது அத்தியாயம், தசம ஸ்கந்தம், பக்கம் 351-352)

"ஸ்ரீகிருஷ்ணன் எதிரே தோன்றிய தபசியான நீ ஒரு பெண் கணங்களை விசேஷமாய்ப் பூஜிக்காமல் மாதவனை மாத்திரம் விசேஷமாய்ப் பூஜித்தபடியால் அந்தப் பகவான் அம்மறையோனை நோக்கி இந்த ரிஷிகள் எந்த ஜலத்தைத் தொடுகிறார்களோ, அதுவே புண்ணிய தீர்த்தமாகும் படிச் செய்யத் தக்கின மகிமையுடையவர்கள், சகல தேவர்களுடைய சொரூபம் யான்.

என்னுடைய சொரூபம் வேதம், அந்த வேதங்களுடைய சொரூபம் மறையோர். அவர்களுக்கு மிஞ்சினவர்கள் உலகி லில்லை. அவர்கள் சாமானிய மானிடர் களென்றெண்ணி அவர்களை பழித்து என்னைப் பூஜித்ததனால் ஒரு பயனையு மடைய மாட்டார்கள். அந்த வேதியரை பூஜிக்கிறவன்தான் ஞானி அவனே எனக்கு மிகவும் இஷ்டனென்று ஸ்ரீபகவனால் ஆக்கியாபிக்கப்பட்டு அந்தச் சுவாமியின் எதிரில்தானே அந்த ரிஷிகளை அநேக விதமாய்ப் பூஜித்து உபசரித்து சந்தோஷப் படுத்தினார்.
........

பிராமணன் திரி மூர்த்திகளிலும் உயர்ந்தவன் என்று நிரூபிக்க இன்னும் இரண்டொரு உதாரணங்களை வேண்டுமானாலும் சொல்லுகிறேன். அதாவது, ஸ்ரீவைகுந்த வாசனாகிய நீலமேக சாமள வர்ணனாகிய ஸ்ரீசாட்சாத் கிருஷ்ண பரமாத்துமாவை, பிரம்ம புத்திரனாகிய நாரதர் தரிசிக்க வந்தபோது, அச்சமயம் பரமாத்துமா பூசையறையில் இருந்து வெளியே வந்தார். வெகு நேரம் வரையில் பரமாத்துமாவின் தரிசனத்திற்காகக் காத்துக் கொண்டிருந்த நாரத பகவான், ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்துமாவைப் பார்த்து இவ்வுலகத்தின் கண்ணுள்ள அனந்தகோடி மக்களும் தங்களைப் பூசித்துவரும் போது, தாங்கள் இவ்வளவு நேரமாய் யாரைப் பூசை செய்து கொண்டிருந்தீர்கள் என்று கேட்ட உடனே ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்துமா, பூசையறையில் முன்னால் விடப்பட்ட திரைச் சீலையை நீக்கிவிட்டு, அங்கு அவரால் பூஜிக்கப்பட்ட விக்கிரகத்தைத் திறந்து காட்டினார். அதைப் பார்த்தவுடன், நாரதபகவான் அப்படியே ஆச்சரியப்பட்டுப் பிரம்மித்துப் போனார். ஏனென்றால் அஃது ஒரு பிரமஷ்வரூபமாகிய பிராமணனுடைய விக்கிரகமே அன்றி, வேறல்ல. ஆதலால் அப்படிப்பட்ட கண்ணனாலேயே பூசிக்கப்பட்டு வரும், பிராமணாளுடைய மகத்துவத்தை வேதங்கள் கூட வரை யறுத்துக் கூறமுடியாது என்றால், மற்றவர்களால் அவர்களுக்குக் குணதோஷம் கூறமுடியுமா? இதுகிடக்க, இன்னொரு சம்பவத்தையும் சொல்லுகிறேன் கேளும். ஒரு சமயம், வாயுபுத்திரனாகிய ஹனுமான், ஒரு பிராமணச் சிறுவனாக உருவந்தாங்கி, ஸ்ரீராமபிரான் முன் தோன்றிய போது ஸ்ரீராமர் அவரைக் கண்ட மாத்திரத்தில், அவர் காலில் நெடுஞ்சாரியாய் விழுந்து சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்து கொண்டுள்ளார். இதைக் கண்ட இராம தூதனாகிய ஹனுமான், இராமமூர்த்தியைப் பார்த்துச் சொல்லுகின்றார், நான் உண்மையான பிராமணன் அல்ல; நாட்டினில் வாழும் குரங்கு வம்சத்தைச் சார்ந்தவன். ஆகையால் என் காலில் விழுவது முறையல்ல என்று சொல்லவும், அதற்கு இராமர் பதிலுத்தாரமாக என்ன சொன்னார் என்றால், நான் பிராமணாளைக் கண்ட மாத்திரத்தில் உடனே அவர்களைக் கைகூப்பி வணங்குவது என் கடமையாகும். ஆகையால் உண்மையான பிராமணனாய் இருந்தாலென்ன, அல்லது போலிப் பிராமணனாய் இருந்தாலென்ன? எல்லாம் ஒன்றுதான். அதைப் பற்றி ஒன்றும் தோஷமில்லை என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

(சிங்கப்பூர் அறிஞர் அ.சி.சுப்பய்யா அவர்களின் 'சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்' கிரிமினல் கேஸ்)

கம்ப இராமாயணம்

வால்மீகி தனது இராமாயணத்தில் இராமனை சாதாரண மனிதனாகப் படைத்திருக்க, கம்பனோ மிகப் பெரிய அளவில் உயர்த்திப் பிடித்தான்; கடவுளுக்கு மேல் பார்ப்பனர்கள் என்றும் கூச்சமின்றிப் பாடி சென்று இருக்கிறான்.

கரிய மாலினும் கண்ணுத லானினும்
உரிய தாமரை மேலுறை வானினும் விரியும் பூதமோ ரைந்தினும் மெய்யினும்
பெரிய ரந்தணர் பேணுதி யுள்ளத்தால்

அதாவது, திருமால், சிவன், நான்முகன், அய்ம்பூதம், வாய்மை ஆகியவர்களைக் காட்டிலும் அந்தணர்கள் பெருமையுடையவர்கள்; ஆகையால் அவர்களை உள்ளன் போடு வழிபடுவாயாக என்றும்,

2 அந்த ணாளர் முனியவு மாங்கவர்

சிந்தை யாலருள் செய்யவுந் தேவரில்

நொந்து ளாரையும் நொய்துயர்ந் தாரையும்

" மைந்த எண்ண வரம்புமுண் டாங்கொலோ

அதாவது அந்தணர்கள் கோபத்தால் அழிந்தவர்களையும், அந்தணர்கள் அருளினால் செல்வாக்குப் பெற்றுயர்ந்தவர்களையும் கணக்கிட முடியாது என்றும்,

3 அனைய ராதலின் அனையஇவ்வெய்யதீ
வினையின் நீங்கிய மேலவர் தாளிணை
புனையுஞ் சென்னியை வாய்ப்புகழ்ந் தேத்துதி
இனிய கூறிநின் றேயின செய்தியால்

அதாவது, அந்தணர்கள் இத்தனையு முடையவராக இருத்தலினால், தீவினை செய்யாது உயர்ந்தவர்களாகிய அவ்வந்தணர் பாதங்களில் உன் தலை படும்படியாக வணங்கி, அவர்களைப் புகழ்ந்து அவர்களிடம் இனிய சொற்களைக் கூறி அவர்களிடும் கட்டளைப்படி நடப்பாய் என்றும்,

4. ஆவ தற்கும் அழிவதற் கும்மவர்

ஏவ நிற்கும் விதியுமென் றாலினி

யாவ தெப்பொருள் இம்மையு மம்மையுந்

தேவ ரைப்பர வுந்துணை சீர்த்ததே

ஒருவன் செல்வம் அடைவதற்கும்
அழிவதற்கும் காரணமான விதியும் அந்தணர்களின் கட்டளைப் படியேதான் நடக்கும்; ஆகையால் இப்பிறப்பிற்கும், மறுபிறப்பிற்கும் (அவர்களை விடுத்தால்) வேறு பயன் ஏது? எனவே, அந்தணர்களை வணங்குதல் தேவர் களை வணங்குதல் போலச் சிறந்ததாகும் என்று கூறி அந்தணர் (பார்ப்பனர்) பெருமையை இவ்வாறு கூறுகிறார். போதுமா? இன்னும் வேண்டுமா?

(குடிஅரசு - கட்டுரை - 12.02.1944)

                                                   ...............

சங்கராச்சாரியார் பார்வையில்

9.10.2002 அன்று சென்னை நாரத கான சபையில் 'தாம்ப்ராஸ்' எனப்படும் தமிழ்நாடு பார்ப்பனர் சங்கத்தின் ஏற்பாட்டில் "அருந் தொண்டாற்றிய அந்தணர்கள்" நூல் வெளியீட்டு விழா நடைபெற்றது. அந்நூலை வெளியிட்டு நூலோர் வழிவந்த காஞ்சி சங்கராச்சாரியார் ஜெயேந்திர சரஸ்வதி பேசியதாவது

"எந்த ஆட்சியாக இருந்தாலும் அந்தணர்

சொற்படிதான் நடந்திருக்கிறது என்பதைப்

பழைய நூல்கள் கூறுகின்றன. இராமர் ஆட்சி

செய்தாலும், அவர் வசிஷ்டர் சொற்படிதான்

நடந்தார். மதுரையை நாயக்கர்கள் ஆண்ட

போதும் கோவிந்த தீட்சதர் என்பவர்தான் குரு.

அவர் வம்சத்தில் வந்தவர்தான் மறைந்த

காஞ்சிப் பெரியவாள். ஆண்டவன்கூட

அப்புறம்தான். அந்தணன்தான் முதலில்

(நக்கீரன் 5.112002) இப்பொழுது சொல்லுங்கள் -

இந்து மதம் என்றால், இராமன் என்றால், அதன்

பொருள் என்ன?


பிராமணாள் நமது கடவுள் - இதனை ஏற்றுக் கொள்ள முடியுமா?

 - விடுதலை ஞாயிறு மலர், 31.3.2018

திங்கள், 28 அக்டோபர், 2024

இராமன் சீதை திருமணத்திலும் தாலி இல்லை

 


செப்டம்பர் 16-30

– அ.ப.நடராசன்


வால்மீகி இராமயணம்: மிதிலை நகரத்தில் ராமன் சீதை திருமணத்தை வசிஷ்டர் நடத்தி வைக்கிறார்: எப்படி?

வசிஷ்டர் விசுவாமித்திரரையும், சதானந்தரையும் அழைத்துக் கொண்டு திருமண மண்டபத்தின் நடுப்பகுதிக்குச் சென்றார்.

அழகான மேடையை உண்டாக்கினார். சாஸ்திர முறைப்படி வேதியைத் தோற்றுவித்தார். மலர்களாலும் சந்தனம் போன்றவற்றாலும் அலங்காரம் செய்தார். தங்க பாலிகைகள், கிண்டிகள், சங்க பாத்திரங்கள், முளைத்த விதைகள் உள்ள மடக்குகள்  போன்றவற்றை அவ்வவற்றிற்கு உரிய இடத்தில் வைத்தார். பின்னர் தீர்த்தக் கும்பங்களை வைத்து விதிப்படி பூசனை செய்தனர்.

மஞ்சள் கலந்த அட்சதைகள், நெல் பொரி அர்க்கிய ஜலம் போன்றவற்றையும் தாயார் செய்தார். தூப தீபங்களைக் கொண்டு பூசித்தார். ஓரே அளவுள்ள தர்ப்பங்களை வேதியைச் சுற்றிப் பரப்பி, மந்திரங்களால் அக்னிப் பிரதிஷ்டை செய்தார். தம்பதிகளின் நலத்திற்காக ஹோமம் செய்தார். திருமண மந்திரங்களை முறைப்படி உச்சரித்தார்.

இந்த நேரத்தில் அழகு மிக்க சீதையை அழைத்துக் கொண்டு அங்கு வந்தனர். அவள் ஆடை அணிகலன்களால் அலங்கரிக்கப்-பட்டிருந்தாள். அக்னிக்கு அருகில் இராமரும் எதிரில் அவளை நிறுத்தினார்.

பின்னர் ஜனகர் இராமரைப் பார்த்து, இராமா! இவள் எனக்குப் பூமியில் இருந்து கிடைத்தவள். எனவே சீதை என்று பெயரிட்டுள்ளேன். இவளை என் பெண்ணாக எண்ணியே மிகுந்த அன்புடன் வளர்த்து வருகின்றேன். இவள் எல்லா தர்மத்தை ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவம் உள்ளவள், இவளை உங்கள் மனைவியாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள், அவளுடைய கையைப் பற்றிக் கொள்ளுங்கள், நிழலைப் போல உங்களைப் பிரியாமல் எப்பொழுதும் இருப்பாள் என்று சொன்னார்.

பின்னர் மந்திரங்களால் பரிசுத்தமாக்கப்-பட்ட நீரை எடுத்து இராமரின் கையில் தாரை வார்த்தார். இவ்வாறு கன்னிகாதானம் இனிதாக நிறைவேறியது. ஆதாரம்: வால்மீகி இராமயணம், வார்த்தமானன் வெளியீடு பாலகாண்டம் பக்கம் 295, 296
கம்ப இராமாயணம்: கம்ப இராமாயணம் இராமாவதாரம் பாலகாண்டம் (நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்) கடிமணப் படலம் வசிட்டன் திருமணச் சடங்கு என்ற தலப்பில் சொல்லப்பட்டுள்ள செய்திகளிலும் தாலி இல்லை.

திருமணத்துக்குரிய  ஆசனங்களில் ஏறி; வெற்றியினையும் பெருங்குணங்களையும் உடைய வீரனான இராமபிரானும்; அந்த இராமபிரான்பால் பேரன்பினை யுடையவளாய் (அவனுக்கு) இனிய துணையாக ஆகவுள்ள அன்னம் அனைய சீதையும்  நெருக்கமாக வீற்றிருந்தார்கள்.

தசரதச் சக்கரவர்த்தித் திருமகனான இராமனின் எதிர்நின்று சனகமன்னன், நீ (பரம்) பொருளாகிய திருமகளும் போல என்னுடைய பெருமைக்குரிய திரு மகளான சீதையுடனே நிலை பெற்று வாழ்க என்று கூறி, குளிர்ந்த நீரைத் (தாரை வார்த்து) தாமரை மலர் போன்ற (இராமனது) வலத் திருக்கையிலே கொடுத்தான்.

1246 வாழ்த்து ஒலியும் மலர் மழையும்:

அந்தணர் ஆசி, அருங்கல மின்னார் தந்த பல்லாண்டு இசை, தார் முடி மன்னர் வந்தனை, மா தவர் வாழ்த்து ஒலியோடு முந்திய சங்கம் முழங்கின மாதோ! இங்கும் தாலி பற்றிய செய்தி இல்லை.

மாவீரனாகிய இராமபிரான் அப்பொழுது மந்திரங்களை மூன்று முறை கூறி, வெம்மை மிக்க தீயில் நெய்யோடு கூடிய அவியுணவுள் யாவற்றையும் பெய்தான். அதன்பின் சீதையினுடைய மெல்லிய கரத்தைத் தனது திருக்கரத்தால் பற்றினான்.

1250 இராமனும் சீதையும் தீயினை வலம் வந்து வணங்கினர் பின்பு பொரியிடுதல் முதலிய பொருள்கள் கொண்டு செய்ய வேண்டிய சடங்குகளைச் செய்து முடித்து வசிட்டன், விசுவாமித்திரன், தசரதன் இவர்கள் பாதங்களில் வீழ்ந்து கும்பிட்டவுடன், சீதையின் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டு தனக்குரிய மாளிகையினுள் சென்றான்.

திங்கள், 21 அக்டோபர், 2024

கம்பரசம் சிறந்த நூலிலிருந்து சில பக்கங்கள்

 


டிசம்பர் 16-31

நூல்: கம்ப ரசம்
ஆசிரியர்: அறிஞர் அண்ணா
வெளியீடு:
திராவிடர் கழக (இயக்க) வெளியீடு, பெரியார் திடல்,
84/1 (50), ஈ.வெ.கி. சம்பத் சாலை, வேப்பேரி,
சென்னை-600 007.
பக்கங்கள்: 144, விலை: ரூ.30/-

தீர்ப்பளியுங்கள்!

“கம்பனையா கடிந்துரைக்கிறீர்கள்
அவனன்றோ அருந்தமிழன் பெருமையை             நிலைநாட்டினான்!

அருங்கலை உணரா மக்களே!
அவன் அருமை அறியாது கண்டது பேசிக்         குழப்ப மூட்டாதீர்!’’

“கம்பனின் கலைத்திறமை _ கவிதை அழகு இவை பற்றி அல்ல நாம் குறை கூறுவது; கவி எடுத்தாண்ட கதை; அக்கதையின் விளைவு; அதனால் நமது இன கலாச்சாரத்துக்கு வந்துற்ற கேடு இவைபற்றியே நாம் கண்டிக்கிறோம்.’’

“ஓஹோ! கவிதை அழகும் உனக்குத்         தெரியுமோ!
கசடர் அறிவரோ கலையின் மேன்மையை’’

“அறிவோம் அய்யனே! அகமகிழ்வு கொள்ளும் அளவு மட்டுமல்ல. செப்பனிடும் அளவுக்கும் அறிவோம்.’’
“செருக்குடன் பேசுகிறாய்; செந்தமிழை         ஏசுகிறாய்;

கம்பநாட்டாழ்வாரின் கவிதையைச்         செப்பனிடுவையோ?
என்னே உன் சிறுமதி’’

“புலவரின் பாடலை மற்றொரு புலவன் செப்பனிடும் முறையிலே அல்ல. புலவரின் பாடலை ஒரு சாமான்யனின் கண்கொண்டு பார்த்து பகுத்தறிவாளனின் நோக்குடன் ஆராய்ந்து பார்த்திருக்கிறோம்.’’

“பார்த்து கண்டது என்னவோ?’’
பல! அதிலும் நீர் காணாதவை.
“நாம் காணாதவைகளை நீர் கண்டீரோ?
என்னய்யா கண்டீர்’?’’
‘கம்பனின் கவிதை பல காமரசக் குழம்பாக இருப்பதை.’
“என்ன? என்ன? அடபாதகா, கம்பனின் கவிதை
காமரசக் குழம்பா? காமரசமா? ஐயையோ!”
“சபித்திட வேண்டாம் கலாரசிகனே! காமரசந்தான் கம்பனின் கவிதை! பல உள _ கூறட்டுமா?’’
“கூறுவையோ?’’
“கேளும் கமபரச விளக்கத்தை.’’

தமிழ்நாட்டிலே இங்ஙனம் ஓர் உரையாடல், சற்று காரசாரமாகக் கிளம்பிற்று 1943ஆம் ஆண்டிலும் அதற்குப் பிறகும். அந்த உரையாடலுக்குக் காரணமாக இருந்தது, கம்பராமாயணம், பெரிய புராணம் முதலிய ஏடுகள் தமிழரிடையே ஆரியத்தைப் புகுத்திக் கேடு விளைவித்தனவாதலின் அவைகளைக் கொளுத்துவதன் மூலம், தமிழர் தமக்கு ஆரியத்தின் மீதுள்ள வெறுப்புணர்ச்சியைக் காட்ட வேண்டும் என்று பெரியார் துவக்கிய கிளர்ச்சியாகும்.

இராம கதையின் போக்கு தவறு என்பதில் துவக்கிய கிளர்ச்சியைக் கலைவாணர்கள், தமக்குச் சாதகம் இருக்குமென்ற எண்ணிக்-கொண்டு, கவிதை அழகு எனும் துறைக்குத் திரும்பினர்; எதிர்ப்பட்டாளத்தைச் சதுப்பு நிலப்பகுதியிலே புகும்படி செய்து, தாக்கும் முறைபோல.

கவிதையின் அமைப்பு பற்றியும், பிறகு ஆராயவேண்டிய அவசியம் நேரிட்டது. அதன் விளைவு, கம்பனின் கவிதை காமரசக் குழம்பாக இருப்பதைக் கண்டறிந்தது.

இந்நூலிலே இத்தகைய காமக்குழம்பு முழுவதையுமல்ல. ஓரளவு மட்டுமே வெளியிட்டிருக்கிறார் திராவிடப் பண்ணை-யினர்; கம்பரசம் என்ற தலைப்பிலே.

எழுத்துக்கெழுத்து பிளந்தும் பிரித்தும், பொருள் கூறும் புலவர்களும்கூட, இந்தக் கம்பரசங்கள் ‘திராவிட நாடு’ இதழிலே வெளிவந்தபோது, இன்ன தவறு காண்கிறோம் என்று நமக்கு எடுத்துக் காட்டியதில்லை. பலர், கம்பனின் கவிதையிலே இவ்வளவு காமச்சுவை இருத்தலாகாதுதான் என்று மனமாறவே கூறினர். பிறகே இராம கதையைக் கம்பனின் கவிதைத் திறனைக் காட்டி, நிலைநாட்ட முடியாது என்ற முடிவுக்கு எதிர்ப்பாளரில் பலர் வந்தனர்.

கம்பரசம் இப்போது சிறுநூல் வடிவில் வருகிறது. கம்பன், தமிழரின் கலையையும், நிலையையும் குலைக்கும் ஆரியத்தை எப்படியாவது புகுத்தவேண்டும் என்பதற்காக எத்தகைய ரசத்தை கவிதையிலே கூட்டியிருக்-கிறார் என்பதைக் கண்டு, சரியா, முறையா என்பது பற்றி ஓர் தீர்ப்பளியுங்கள்.
– சி.என்.அண்ணாதுரை

இந்த நூலில் அறிஞர் அண்ணா அவர்கள்

11 “டோஸ்’’ கம்பனின் காமரசத்தைப் பிழிந்து தந்துள்ளார். அதில் சில துளிகள் இதோ:

“சொற்செல்வன் அனுமான், அஞ்சலி செய்து நின்று பக்திபூர்வமாக இராமன் சீதா பிராட்டியாரைப் பற்றிக் கூறிய வர்ணனைகளைக் கேட்டு இன்புறுகிறான். அவதார புருஷர்களின் (அவ) லட்சணம்! “அனுமானே! கேள், என் பிரியை சீதா இப்படி இருப்பாள்’’ என்று தொடங்கிய “எம்பெருமான்’’  எந்த அளவோடு நிறுத்துகிறார் என்று எண்ணுகிறீர்கள்? சர்வமும் சாங்கோபாங்க மாகக் கூறி முடித்த பிறகுதான்! முப்பத்து நான்கு பாடல்களய்யா இதற்கு! தன் மனைவியின் அங்கங்களை வர்ணித்து, “இது இப்படியிருக்கும். இது இவ்வளவு மிருதுவாக இருக்கும். இந்த அங்கம் இவ்விதமான பளபளப்பாக இருக்கும்’’ என்று இராமர், ஒவ்வொன்றையும் அனுமானிடம் கூறுகிறார். காளை கெட்டவன், அதன் வால் மயிர் அடையாளம் கூறுவதே மதிகெட்ட தன்மை எனில், காணாமற்போன மங்கையின் நாபி, தொடை ஆகிய உறுப்புகளையும் வர்ணிக்கும் இலட்சணத்தை எதன்பாற்பட்டது என்பீர்களா? அதிலும் அந்த மங்கை எத்தகைய மங்கை? இராமன் மனைவி, மகாலட்சுமியின் திரு அவதாரமாம்! பொன்னவிர் மேனியாள், பூவிரி மணத்தினள், புன்னகை முகத்தினள், அழகொழுகு முகத்தினள் என்று கூறலாம். மற்ற புலவர்கள் இங்ஙனம் உரைப்பர். தங்கை எனினும், கொங்கை பற்றி மறைக்க மறுக்கும், தகைமை வாய்ந்த தவக்கவி கம்பர் இத்துடன் கூறிடுவது தமது கவித்திறமைக்கேற்றதாகாது என்று கருதிப் போலும், சீதா பிராட்டியாரின் எழிலை விளக்க எல்லா அங்கங்களையும் வர்ணித்து மகிழ்கிறார்.

அதிலும், ஒரு கணவன் தன் மனைவியைக் குறித்து ஒரு நண்பனிடம் இவ்விதம் பேசலாமா, பேசுவதுண்டா, முறையா என்பது பற்றிய கவலையுமின்றிக் கம்பர் வர்ணித்திருக்கிறார். சீதையானாலும் சீதேவி என்றாலும் பெண் என்றால் அவருக்குப் போதும்; நெஞ்சு நெகிழ்ந்துவிடும். கம்பரசம், குறைவற வெளிவரத் தொடங்கும்! இராமன் கூறியதாகத் தொகுத்துள்ள பாடல்களிலே, இவ்வளவு ஆபாசம் இருக்கலாமா? இதற்குப் புலவர் பெருமக்கள் என்ன சமாதானம் கூறுகின்றனர் என்று கேட்கிறேன். மறைவிடங்களைப் பற்றி எல்லாம், அனுமானிடம் இராமன் கூறி, “இவ்விதமானவள் என் சீதை. நீ அவள் இருக்குமிடந்தன்னைத் தெரிந்து வா’’ என்று கூறினதாகச் சொல்லும் கவியின் பிரதிநிதிகளைக் கேட்கிறேன். சீதையின் பாதம், புறஅடி, கணைக்கால், தோள், முன்கை நகம், கழுத்து, அதரம், பற்கள், மூக்கு, காது, கண்கள், புருவம், நெற்றி, கூந்தல் _ எனும் இன்னோரன்ன பிற உறுப்புகளையாவது, இராம வர்ணனையின்படி இருக்கின்றனவாவென்று வெளித்தோற்றத்தால் அனுமான் காணமுடியும். ஆனால், அந்த 34 பாடல்களிலே வரும் மற்ற வர்ணனைகள் உளவே, மறை உறுப்புகளான தொடை, பெண்குறி, இடை, வயிறு, நாபி, நாபிக்குமேல் வயிற்றிலுள்ள மயிரொழுங்கு, வயிற்று இரேகை, தனங்கள் ஆகியவற்றை அடையாளங் காண்பதெப்படி? இதுகூடவா கம்பர் கவித்திறமையின் விளக்க ஒளிகள் என்று கேட்கிறேன். ஒரு புலவரின் திறனை விளக்க ஒரு பாவை நிர்வாணமாக்கப்படுவதா? அதிலும், மனைவியை நிர்வாணக் கோலமாக்க கணவன் முனைவதா? அதையும் மற்றொரு நண்பன் முன்பா? அதிலும் அனுமான் என்னும் நித்திய பிரம்மச்சாரி முன்பா? வரைமுறை, மறைதிரை, வரம்பு முதலிய எதுவும் தேவையில்லையா? ஆம்! அவருக்கு, அந்தக் கம்பருக்குப் பெண்களின் விஷயமாக எழுதும்போது, வேறு எந்த நீதியும் குறுக்கிடாது; அவ்வளவு அனுபவித்தவர் அவர்; போகி; காமுகர். இந்த மகானுபாவர் கடவுட் கதை ஏன் எழுதப் போந்தார்? கன்னியின் முத்தம் _ கலவிக் கடல் என்பன போன்ற காமக்கதை எழுதியிருக்-கலாமே! எந்தப் பொருள் கொண்ட இலக்கியத்திலே எந்த ரசம் இருக்க வேண்டும்

என்ற முறை கூடவா தவற வேண்டும்! பாருங்கள் இப்பாடலை.
வாராழி கலசக் கொங்கை
    வஞ்சிபோல் மருங்குவாள் தன்
தாராழிக் கலைசார் அல்குல்
    தங்கடற்கு உவமை தக்கோய்
பாராழி பிடரில்தங்கும், பாந்தழும்
    பணி வென் றோங்கும்
ஓராளித் தேரும் கண்ட உனக்கு
    நான் உரைப்ப தென்ன?

இராமபிரான் சொல்லுகிறார் அனுமானிடம், “தக்கவனே! என் மனைவி சீதை இருக்கிறாளே, அவளுடைய கொங்கைகள் கலசம் போன்றன! அல்குலோ, தடங்கடற்கு உவமை’’ என்று!

உலகிலே உள்ள எந்தப் பித்தனும் வெறியனுங்கூடத் தன் மனைவியின் கொங்கை-யையும் மறைவிடத்தையும், வேறொருவனிடம் வர்ணிக்க மாட்டான். அங்ஙனம் வர்ணிக்கும் கதாநாயகனை எந்த நாட்டு இலக்கியத்திலும் எந்தக் கவியும் சித்தரிக்கவில்லை. ஹோமர் முதற்கொண்டு பெர்னாட்ஷா வரையிலே எடுத்துப் பாருங்கள். மதனகாமராஜன் கதை முதற்கொண்டு மன்மதவிஜயம் என்பன போன்ற காமக்கூத்து ஏடுகளையும் கூடப் பாருங்கள். எதிலேயும் “என் மனைவியின் மேலிடமும் மறைவிடமும் இவ்விதமாக இருக்கும்’’ என்று பிறனிடம் கூறிய பேயன் எவனுமில்லை என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளலாம். இதைக் கூறுவதே ஆபாசம்! கம்பனோ, இதையெல்லாம் கூறி, இன்னின்ன அங்க இலட்சணமுடைய அவளை தேடிக் கண்டுபிடி என்று இராமர் பணிக்கிறார் என்றுரைக்கிறார். பரிதாபத்துக்-குரிய அந்த அனுமான் பாடு எவ்வளவு திண்டாட்டமாக இருந்திருக்கும்? இந்த இலட்சண விளக்கத்தை சகித்துக்கொண்டு கேட்பதே சிரமம். அதோடு விட்டதா அனுமானுக்கு! இந்த இலட்சணங்கள் பொருந்திய அங்க அடையாளமுடையாளைக் கண்டுபிடி என்று கடவுளின் அவதாரம் கட்டளையிடுகிறதே! கலசம் போன்ற கொங்கையுடையாள், தடங்கடற்கு உவமை-யுடைய அல்குலையுடையாள் எவள் என்பதை ஆராய்ந்தறிய வேண்டுமே! அதைச் செய்வ-தெங்ஙனம்? இத்தகைய அனுமத் ஆராய்ச்சிக்கு இசைய எம்மங்கை கிடைக்க முடியும்? குரங்குக்குக் கோமளவல்லிகளின் ஆடைக்-குள்ளிருக்கும் அங்கங்களைக் கண்டு ஆராய கோதண்டபாணி கூறுவாரா! இதனையேனும் கம்பர் எண்ணிப் பார்த்து எழுதியிருக்க வேண்டாமா? இது மட்டுமா? சீதையின் தனங்கள் இப்படிப்பட்டதா அப்படிப்பட்டதா என்று உவமை தேடி இராமர் கூறுகிறார். ஒரு கவி, கம்பர் தமது முழுக் கவித்திறனையும் இதிலே பொழிகிறார் படியுங்கள் இச்செய்யுளை:

“செப்பென்பன் கலசம் என்பன்
    செவ்விள நீரும் தேர்வன்
துப்பொன்ற திரள்சூ தென்பன்
    சொல்லுவன் தும்பிக் கொம்பை
தப்பின்றிப் பகலின் வந்த
    சக்கர வாகம் என்பன்
ஒப்பொன்றும் உலகின் காணேன்
    பலநினைத்து உலைவன் இன்னும்.’’

“என் மனைவி மகாசுந்தரி! அவளுடைய கொங்கைக்கு உவமை தேடித் தேடிப் பார்க்கிறேன். ஒன்றும் பொருத்தமாக இல்லை. உலகிலே ஒரு பொருளும் இல்லை. அவைகட்கு இணை, என்ன செய்வேன்!’’ என்று சோதிக்கிறார் இராமன். ‘செப்புக் கலசமோ! செவ்விள நீரோ!’’ என்று தமது மனைவியின் தனங்கட்கு உவமை தேடுகிறார், தவிக்கிறார். இதனை அனுமானிடம், பணியாளனிடம், பக்தனிடம், பாகவதனிடம், வேதசாத்திர விற்பன்னனிடம் கூறுகிறார்! ஆண்டவனுக்-கேற்ற பக்தன்; பக்தனுக்கேற்ற ஆண்டவன்! கவிக்கு ஏற்ற கதை. அக்கதைக்கேற்ற கவி! கலசத்துக்கேற்ற ரசம்; ரசத்துக்கேற்ற கலசம்! கம்பரசம் இவ்விதமிருக்கிறது தோழர்களே! இதைப் பருகுவோர் பரமபதம் போவாராம்.

“அண்டம் பலவும் இங்கே தெரியுதண்ணேன். ஆதிசேஷனும் கிட்டே தூங்குதண்ணேன்’’ -_ என்று பாடும் குடியன்! மதுரச மகிமையால் மண்டபம் பல போகும் போதைக்காரர் போல், கம்பரசத்தைப் பருகினோர், காமலோக வாசிகளாகின்றனர்; களிக்கின்றனர். அதன் பயனாக யார் எக்குற்றத்தைக் கூட்டினும் எமது கம்பனை யாம் விடோம் என்று எக்காளமிடு-கின்றனர். அவர்கள் கண்ட இன்பம் யாதோ, யாரறிவார் தோழரே!!